Doğum Hikayem

 Aslında hissetmiştim o gün. İçimde doğuma yönelik tuhaf duygular vardı tabi bu tarif edilemez simdi. 20 haziran : biz bu aksam doğuya tayinleri çıkan arkadaşlarımızla vedalaşmak için toplandık. Gayet keyifli bir akşamdı. Doğuma dair herhangi bir belirti yoktu. Beni görenler "sen daha doğurmadın mı", "artık çocuğu yollarda doğuracaksın" gibi laflar ederken bende en ufak sancı bile yoktu. Gecemiz bayağı uzun sürdü eşim ve arkadaşları her zaman ki gibi bir araya geldiklerindeki en büyük zevklerini gerçekleştirmek için bizden izin istediler. Bense onların oyunları bitene kadar arkadaşımın evinde kaldım; yorgunduk hemen yatışa geçtik. Saat tam üç buçuk ve ben birden gözlerimi açtım sancı, ağrı herhangi bir şey yok ama ben anlamıştım sanırım vakti gelmişti. Hemen esimi aradım ve gelmesini istedim. Anadolu yakasına geçmek için yola koyulduk. Belli etmesek te ikimizde telaş yaptık.
O gün sabah doktor randevumuz vardı zaten beklesek mi hastaneye mi gitsek diye konuşurken  köprüye gelmeden arabanın lastiği patladı. Sansa bak! Her şeyde vardır bi hayır düşüncesiyle kolları sıvayan sevgili kocam, hemen lastiği değiştirdi. Bu sırada ben kararımı vermiştim son günlerim, ne olur ne olmaz bi doktora görünelim diyerekten hastanenin yolunu tuttuk. Kurtköy Ersoy hastanesine acilden giriş yaptık bu sırada
 ustu başı yağ olan esim ellerini yıkamak için lavaboya giderken bende muayene için kayıt yaptırmak istedim. Kayıttaki bayanla konuşurken iste o "suyum geldi" olay var ya :))) o gerçekleşti. 21 haziran: Hemen doğumhaneye çıkarıldım. Bekledik 5:30 dan 9:00 a kadar oğluşun kafa hala çok yukarıdaydı. Doktor sezaryen olacak gibi böyle giderse dedi. Normal doğum çok isteyen biri olarak buna çok moralim bozulmuştu. Israr ettim bekledim. Suni sancı verdi 12:00 ye kadar o acıyı da çektim. Ama oğluşum da tik yoktu. Artık ağlaya ağlaya esimi çağırttım ve bi karar vermek zorundaydım. Konuştuk ve sezaryen a alınmayı istedim. Suni sancının bu kadar acı
 verici bir şey olduğunu hiç düşünmemiştim. Sezaryen sonrası bile onun sancısını çektim. Kabus gibiydi. Sevgili arkadaşım Meltem ve annesi Filiz Teyzem o gün sabahtan aksama kadar benim başımdalardı. Esime destek oldular yardım ettiler. Çok sağ olsunlar. Haklarını ödeyemeyiz. Ameliyat sonrası esimi arayıp ameliyatın başarılı geçtiğini söyleyen doktoruma beni soran esim çalışanlardan da duyduğum kadarıyla çok duygulanmış. İyi olup olmadığımı sormuş. O anini düşünmek bile beni derinden etkiliyor. Canim kocam. Sonra bebeğimin yanına çıkarmışlar ve kuvözdeki küçük yavrum acıkmış yalanıp duruyormuş. Çok yakışıklı bir bebek...

Beni de artık narkozlu bir şekilde odaya aldıktan bir saat sonra ayıla bilmişim. Ve ayıldığımda soluma baktığımda bebeğimi görememiştim hemen onu sordum o sırada esim " iste bak geliyor " dedi. İlk gördüğümde oğlumu esime çok benzetmiştim . Çok duygulanmıştım. Narkozdan tamda seçemiyordum sonra sonra daha iyi görmeye başladım bebeğimi.  Nitekim şuan 20 günlük ve her gören esime çok benzetiyor. Bense sadece dudaklarını ve saclarını kendime benzetebildim. Göz rengi henüz belli değil. Onu da çok merak ediyoruz. Hastaneye bir önceki gece vedalaştığımız doğumu duyan bütün arkadaşlarımız tekrar bizi ziyarete geldiler. Komikti aslında :)) Esimin ailesi Ankara'dan yola çıkmıştı bile... Cumartesi sabah yattığım hastaneden pazartesi öğlen çıkmıştım. Bu sure içerisinde ziyarete gelen,  telefon
la arayan arkadaşlarım, ailem, akrabalarım beni çok mutlu ettiler. Normal doğum isteyip sezaryen olmak, birde izlerine suni sancının acısını çekmek moralimi çok bozmuştu tabii ama bebeğim çok sağlıklıydı şükürler olsun ki. Ayrıca hastanenin yoğun ilgisinde her şeyi unutturmuştu. Her şeyden memnun kalarak ayrıldık o gün oradan. 23 haziran : evlilik yıldönümümüzdü ayrıca. Sevgili esim canim kocam hediyesinde almıştı çok şık bir şans bilekliği... Çok anlamlı bir doğum hediyesi ayrıca  yıldönümü hediyesiydi... Çok yorulmuştu bitkin bir haldeydi. Uzun bir dinlenmemeyi fazlasıyla hak etmişti canimin içi. 

Artık evimizdeyiz ve birbirimize alışmaya çalışıyoruz bebeğimle. Bakalım ne gibi sınavlardan geçeceğiz. Tecrübesiz bir çift olarak bizi neler bekliyor merak içindeyiz. Evine hoş geldin bebeğim.