Oglum artik bir yasinda. Ufak ufak dillendigi, yuruyebilmenin ortaligi dagitarak, kirleterek bol bol suya girerek ve kiyafet degistirerek tadini cikardigi, dokunmasini istemedigimiz yerlere alttan gulumseyerek ve gozlerini belerterek hain alayci bir bakisla parmak uzatip illa dokuncam dedigi, "adde, adde " diye pesimde dolastigi. Su icmek istediginde pacamdan tutup beni masanin uzerinde uzanamadigi suluguna goturdugu, uyumaya calistigimda oyun oynamak icin iki tombik elleriyle kafami kaldirmaya calistigi, babasi iceri girmek icin kapinin anahtarini cevirdiginde diskapiya dogru "ööooö" diyerek kosup onu sevincle karsiladigi, tuvaletin kapisinda bekleyip tombik elleriyle yumruk yaparak " kapiyi ac cik yada benide al " demeye calistigi, bezimi baglama diye her altini degistirmeyi bana eziyet haline getirdigi, tv cekmecesini acip uzerine ciktigi, karinca gordugunde egilip onlari isaret parmagiyla ezmeye calistigi, kedi, kopek, kus gordugunde korkmadan onlarin uzerine uzerine sevcem diye yurudugu oyun parki gordugunde ciglikla cocuklarin yanina kosup kaydiraga tersten cikma isteginin dogdugu sevimli bir yastayiz artik biz. Ve daha sayamadigim onun her hareketine hayranlikla " aa baksana napiyo" diye babasiyla birbirimize bakip bizi gulumseten o kadar cok guzellikleri ve zorluklari varki. Hepsi icin Allah a binlerce kez sukrolsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder